In 2014 vond er een ongeval plaats waarbij de bestuurder onder invloed was van alcohol. De auto was eigendom van de ouders van de bestuurder en zij hadden ook een verzekering afgesloten. Bij het ongeval liep de inzittende letsel op.

In de polisvoorwaarden stond dat de schade niet verzekerd is als de bestuurder niet had mogen rijden. De verzekeraar heeft de inzittende een schadevergoeding betaald en wil dit verhalen op de bestuurder. De verzekeraar vordert dit bedrag van de bestuurder. De bestuurder is het hier niet mee eens en stapt naar de rechter. De kantonrechter en het hof wijzen de vordering af.

In de wet is geregeld dat een benadeelde van een verkeersongeval zich rechtstreeks kan wenden tot de verzekeraar van de auto. De verzekeraar mag zich slechts op enkele uitsluitingen beroepen, deze uitsluitingen staan in de wet opgenomen. Hierbij valt te denken aan diefstal en schade aan vervoerde zaken. Staan de uitsluitingen niet in de wet opgenomen maar bijvoorbeeld wel in de polisvoorwaarden, dan moet de verzekeraar het slachtoffer altijd schadeloos stellen. De verzekeraar mag dan wel de schade verhalen op de verzekerde.

Hiervoor is artikel 15 WAM van belang. Dit artikel geeft aan dat de verzekeraar de schade mag verhalen op de aansprakelijke persoon. Dit geldt niet voor de aansprakelijke persoon, die niet de verzekeringnemer is, tenzij hij niet te goeder trouw mocht aannemen dat zijn aansprakelijkheid door een verzekering gedekt was.

De vraag is of deze bestuurder te goeder trouw was. De Hoge Raad verwijst in het arrest naar artikel 3:11 BW. De goede trouw ontbreekt niet alleen indien de aansprakelijke persoon wist dat zijn aansprakelijkheid niet door een verzekering was gedekt maar ook indien hij dat in de gegeven omstandigheden behoorde te weten. Dit is ook het geval indien de aansprakelijke persoon dienaangaande goede reden had tot twijfel.

De Hoge Raad is van oordeel dat het hof heeft miskend dat de goede trouw ook ontbreekt indien de bestuurder goede reden had tot twijfel over de vraag of zijn aansprakelijkheid door de verzekering was gedekt, of heeft in ieder geval zijn oordeel hierover onvoldoende gemotiveerd.

De Hoge Raad vernietigt het arrest van het hof en verwijst het geding terug naar het hof ter verdere behandeling.